Tragična sudbina mladog glumca Miloša Miloševića postala je jedan od najvećih urbanih mitova poslijeratne Jugoslavije.

Mladić porijeklom iz Knjaževca, preko Beograda, potom saradnje sa Alenom Delonom u Parizu, stigao je do Amerike. Spremao se da snimi svoj treći film kada je pronađen mrtav sa ženom holivudske zvijezde Mikija Runija. Imao je nepunih 25 godina. Sestra i preživjeli prijatelji tvrde da se od tada, pa sve do danas, o njemu u našoj javnosti iznose uglavnom neistine. Ovo je njihova priča koja sadrži nove, do sada neispričane detalje tog zločina.

Zvanična verzija smrti Miloša Miloševića kaže da je Miloš 30. januara 1966. u kući Mikija Runija u Los Anđelesu ubio Barbaru Runi, a potom presudio sebi. Porodica je, uz pomoć tada velike zvijezde evropskog filma Alena Delona, dopremila njegovo tijelo i sahranila ga na Novom groblju, nikada ne povjerovavši da je njihov sin i brat počinio ubistvo i samoubistvo.

Otkud se taj mladi čovjek uopšte našao u tom društvu?

Milošev beogradski prijatelj, advokat u penziji, hroničar Crvenog krsta i Čubure Radoslav – Lale Vujadinović kaže da su Miloš i njegova sestra Zorica željeli da pobjegnu iz Titove Jugoslavije, koja im je oca Božidara, bečkog đaka i jednog od najuglednijih trgovaca tog doba, na kraju Drugog svjetskog rata osudila na tri godine robije “kao neprijatelja komunizma”.

To je bio početak hoda po mukama porodice Milošević. Majka Julijana je došla u Beograd kod svoje sestre zubarke, priča Vujadinović, i krenula na kurseve daktilografije povevši sa sobom Miloševu stariju sestru Zoricu, kasniju ljepoticu čije je lice krasilo i jednu naslovnicu “Pari mača”. Miloš je sve do drugog razreda gimnazije živio u Knjaževcu sa djedom, babom i ocem, koji se iz zatvora vraća oronulog zdravlja. Dolaskom u Beograd njegov život se mijenja. Zahvaljujući markantnom izgledu i šarmu, otvaraju mu se mnoge mogućnosti koje on nije želio da ispusti.

“Uz gimnaziju intenzivno uči engleski i francuski, stanovao je na relaciji Sremska ulica i Maksima Gorkog 6, gdje mu je majka živjela. Izrastao je u zgodnog i lijepo građenog momka. Bio je potpuno nesvjestan svoje ljepote. Sa 17 godina je mogao da osvoji svaku šiparicu na ulici, a zagledale su ga i starije dame”, priča Vujadinović.

Kod “Ruskog cara”, gdje su se okupljali žestoki momci s beogradskog asfalta, Miloš je prvi put vidio jednog od njih, čuvenog Stevana – Stevicu Markovića, ali nije se s njim družio, tvrdi Vujadinović. A upravo će ih kasniji burni događaji, veza sa Delonom i strašne, nasilne smrti (Marković je takođe ubijen i izmasakriran) ujediniti u mitu, za koji Miloševićevi prijatelji i porodica tvrde da je u najvećoj mjeri izmišljen. Miloš i Stevica nikako nisu isto, kažu.

Miloš Milošević nakon gimnazije upisuje školu glume u Domu kulture “Božidar Adžija” kod profesora Jove Putnika. Ispred sebe je imao jasan cilj, prijateljima je ponudio opkladu da će biti novi Džejms Din…

Odlazak u Rim na prvi kasting, kratka “ljubav na prvi pogled” sa, po Vujadinovićevom svjedočenju, jednom od najljepših Beograđanki tog vremenaj Dagmarom Stojanović, sve je to samo bila priprema za ono veliko što slijedi.

A to veliko došlo je 1962. godine sa filmom “Marko Polo” koji se dijelom snimao u “Avala filmu”. Sa “Polom” stiže i Delon, koji odsijeda u “Mažestiku”, a Beograd, pogotovo njegov ženski dio, zahvata histerija. Ali i Miloš želi da se približi čuvenoj zvijezdi…

“Delon je tih dana upravljao životima mladih Beograđanki. Miloš nije imao kontakte na filmu, ali je imao svoje adute koje je vješto iskoristio da upozna Delona. To je bila Irma Flis, veoma zgodna televizijska i radio novinarka. Irma je bila Delonova “domaćica” za sve vrijeme njegovog boravka u Beogradu”, ističe Vujadinović i dodaje:

“Irma i njena prelijepa ćerka Dunja stanovali su odmah do “Mažestika” na Obilićevom vencu, na petom spratu. U Delonovu čast Irma je napravila parti daleko od očiju radoznale javnosti na koji su bili pozvani Miloš i Zorica. Tu se upoznaje s Delonom i ubrzo potom i odlazi u Pariz kao njegov dubler, ne tjelohranitelj”.

Lale Vujadinović insistira na tome. Jer to je još jedna bitna razlika između Miloševića i Markovića, koji je jedno vrijeme bio baš tjelohranitelj slavnog Francuza.

O Miloševim pariskim danima Vujadinović piše u svojoj knjizi “Krstaši Čuburci” u odjeljku “Večera kod dva maga”. Davne 1963. godine, Miloš poziva Laleta da ga posjeti.

Živi u Delonovoj kući, Vujadinovića smješta u hotel s pet zvjezdica. Po načinu komunikacije i ophođenju već se snašao u Gradu svjetlosti. Pozdravlja se u prolazu sa slavnim Belmondom, koji mu zavidi na djevojci: “Zbog nje bi svaki muškarac rizikovao godinu dana zatvora…”

Ovako tu ljepoticu Vujadinović opisuje u knjizi:

“Bio je 30. jun, a Neša Rimski mi je rekao da će sjutradan iz Rima stići u Pariz kako bismo proslavili Milošev rođendan. Miloš je već duže vrijeme bio u strasnoj vezi sa jednom prelijepom Francuskinjom, zapravo Špankinjom rođenom u Maroku, čudnog prezimena – Kanovas. (…) Miša je priznao da je to ’djevojka iz snova’, detaljno nam opisujući njene fizičke čari i umjeće ljubavi. Nisam mu baš sve povjerovao, ali kada mi je Rimski rekao da je djevojka zaista izuzetno lijepa, pomislio sam da je Miloš pronašao djevojku o kojoj svako od nas samo može da sanja. (…) Imala je blistavu plavu kosu, koja je padala do ramena, krupne plave oči, tanak struk, lijepo oblikovane noge, dugačke i elegantne. Postojalo je kod nje nešto što ju je činilo prozračnom poput bisera.”

Radilo se o Fransis Kanovas koja kasnije postaje Natali i udaje se – ali ne za Miloša, nego za Delona. Milošu su našli drugu za brak… Mora da se rastane od Delonovih. Ženi se Sintijom Buron da bi mogao da ode u Ameriku. Ispostaviće se, da će tamo da upozna još jednu fatalnu ženu i da se kući vrati u kovčegu.

U Ameriku stiže 1964. Pokušava da gradi karijeru filmskog glumca i uspijeva u tome. Uzima umjetničko ime Miloš Miloš i snima dva filma: “Rusi dolaze, Rusi dolaze”, koji je nekada bio vrlo popularan i kod nas, i “Incubus”.

Međutim, dolazi do kobnog susreta – sa ljepoticom, bivšom misicom Barbarom En Tomas Runi – koji će mu doći glave. Po svjedočenju Miloševih prijatelja, bio se baš zaljubio, dok je Barbara bila u procesu razvoda od Runija koji se tada nalazio na liječenju na neuropsihijatrijskoj klinici. Upoznao ju je u restoranu “Adrijatik” u Los Anđelesu, koji su držali naši ljudi, i to, ah kako je svijet mali, Miloševa školska drugarica iz Knjaževca Gordana Kovačević i njen suprug fudbaler. Tu su često svraćali i Runijevi i Miloš.

“Zacopao se, ipak je bio mlad čovjek”, kaže Lale Vujadinović.

Niko ko je znao Miloša ne vjeruje u verziju njegove smrti koja je servirana kao zvanična, tvrdi Vujadinović, iznoseći u ovom razgovoru prvi put detalje koji bacaju drugačije svjetlo na zločin koji se desio 30. januara 1966.

“Bio je vikend. Žena koja je ostala u kući, guvernanta, poslužila je Barbaru i Miloša i nestala. U Beogradu je rađena nova ekspertiza. Utvrđeno je da im je u viski sipan barbiturat koji ih je omamio… Toliko je providna priča da je on sam sebe ubio… Slikali smo ga mrtvog, bio je sav u ranama, sav u modricama, ruka slomljena, rana na glavi. Odakle mu, bre, rana na glavi? Miloš je bio snažan čovjek, borio se protiv ubice. Čuo je Barbarin krik i krenuo ka kupatilu, kad je ušao dobio je udarac u glavu drškom pištolja. Ubijeni su u kupatilu, pa su prenijeti u sobu. Miki Runi je bio u bolnici, a mi imamo našeg čovjeka odavde, baš s Krsta, koji je radio u toj bolnici, on nam je rekao da je te večeri izašao. Runiju je to bila divna prilika da se riješi Barbare jer je ona bila podnijela zahtjev za razvod, a imao je novca da sve zataška i namontira. Sad, da li je postojao još nečiji interes da se Miloš ubije, recimo Delonov, to ne znam…

Vujadinović je svog prijatelja Miloša Miloševića posljednji put vidio u Parizu 1964. godine. Kaže da sve što se dogodilo od tada pa do njegovog tragičnog kraja nije promijenilo pozitivno mišljenje o Mišku, kako su ga zvali.

“Nismo bili sveci, bili smo mladi, zgodni, voljeli smo žene, ali tvrdim vam da Miloš Milošević nije bio ni plejboj, kako su ga nazivali, niti je imao veze sa kriminalom. Bio je talentovani individualac. Veoma talentovan”, kaže Vujadinović.

On je ranije sa Jugoslovenskom kinotekom organizovao izložbu posvećenu Milošu Miloševiću.

“Oni koji pričaju laži o Milošu nisu ga ni poznavali. Ima još njegovih živih prijatelja, među njima su Mile Zarić, Ratko Vujović, Joca Kursulić, ja… Svi smo odbijali intervjue i pozive u emisije. Do sada. Ovom izložbom u Kinoteci želim da odužim dug prema Milošu i Zorici, koja je stara i bolesna u Rimu”, rekao je Vujadinović za “Blic” prije pet godina.

Foto: Miloš Milošević (YouTube/Printscreen)