Svjedočenja o zvjerskim zločinima u Bijeljini zbog kojih je SIPA danas hapsila
Ubijeni su Sarajlići: Admir i Alma (6 i 10 godina), njihova majka Amira (1955) i otac Osman (1956), njegov mlađi brat Senad (1967), njihov otac Izo (1931) i majka Rašida (1920), zatim Derviša (1956), Muharem (1952), njihova kćerka Selma (12 godina) i sin Zekerijah (1976). Ubijena je i Zurijeta Sarajlić (1934) i njena sestra Najla Džafić (1931). Ubijeni su Sejmenovići: Jusuf (1949), njegova žena Izeta (1951) i djeca Edina (1973) i Edin (1079). Ubijeni su Malagići: Rašid (1947), njegova majka Haša (1926), žena Amira (1953) i djeca Elvir (1972) i Almir (1974
Policijski službenici Državne agencije za istrage i zaštitu (SIPA) su danas na području Bijeljine i Sokoca uhapsili sedam osoba zbog postojanja osnova sumnje da su počinili krivično djelo “ratni zločin protiv civilnog stanovništva” u vezi sa krivičnim djelima “individualna i komandna odgovornost”. Navedeno je da se sumnjiče da su kao pripadnici policijskih struktura Republike Srpske učestvovali u ubistvu 22 osobe bošnjačke nacionalnosti, među kojima je bilo sedmoro djece i osam žena, a koji su ubijeni u mjestu Balatun kod Bijeljine. Ranije su objavljena svjedočenja porodica ubijenih žrtava.
Dvadeset dva člana porodica Sarajlić, Sejmenović i Malagić, među kojima i sedmoro djece zvjerski su likvidirani u zoru 25. septembra 1992. godine. Svi oni živjeli su u bijeljinskom naselju Bukreš. Pripadnici specijalne jedinice MUP-a Republike Srpske, poznate pod imenom Pahuljice, izveli su iz kuće sve civile koji su se tu zatekli, odveli ih na obalu Drine kod Balatuna i pobili.
Ilustracija (Foto: Printscreen)
Amir Hadžisalihović brat je ubijene Amire Sarajlić. S advokatom Duškom Tomićem pronašao je na groblju u Sremskoj Mitrovici posmrtne ostatke većine ubijenih.
“Uspjeli smo ih naći, ali ništa poslije svega toga. Naše pravosuđe ne djeluje, ali ostaje nam da se nadamo da će, ipak, jednom zločinac biti priveden pravdi. Ko je mogao iz ove kuće dići djecu da ih pobije prije dvadeset godina? Juče su živjeli, a danas su, jutros su ubijeni”, kazao je Hadžisalihović za DW.
U noći 24. i 25. septembar 1992. godine iz četiri kuće u bijeljinskom naselju Bukreš izvedeno je 22 ljudi iz porodica Sarajlić, Sejmenović i Malagić. Među njima je bilo sedmoro djece, te osam žena, od kojih četiri starije od 60 godina. Odvedeni su na obalu Drine u semberskom selu Balatun, gdje su ubijeni rafalima iz vatrenog oružja, a njihova tijela bačena su u rijeku. Zahvaljujući svjedocima, za zločin se odmah saznalo, a godinama kasnije njihovi posmrtni postaci, pod NN oznakama, pronađeni su na grobljima u Šapcu i Sremskoj Mitrovici, prenposi N1. Nakon identifikacije i DNK analize, u mezarju Lipić-Selimovići u Bijeljini sahranjeno je 18 posmrtnih ostataka, a četvoro se još uvijek vodi kao nestalo.
Za monstruozno ubijanje bijeljinskih civila do danas niko nije odgovarao iako je istraga pokrenuta prije više od deset godina. Neposredno nakon zločina, Gradski odbor SDS-a je za ubistvo 22 nevinih žena, djece, muškaraca i staraca javno optužio pripadnike jedinice specijalne policije Duška Malovića za kojeg Tužilaštvo BiH tvrdi da je bio lična pratnja Miće Stanišića, tadašnjeg ministra unutrašnjih poslova RS.
Ubijeni su Sarajlići: Admir i Alma (6 i 10 godina), njihova majka Amira (1955) i otac Osman (1956), njegov mlađi brat Senad (1967), njihov otac Izo (1931) i majka Rašida (1920), zatim Derviša (1956), Muharem (1952), njihova kćerka Selma (12 godina) i sin Zekerijah (1976). Ubijena je i Zurijeta Sarajlić (1934) i njena sestra Najla Džafić (1931). Ubijeni su Sejmenovići: Jusuf (1949), njegova žena Izeta (1951) i djeca Edina (1973) i Edin (1079). Ubijeni su Malagići: Rašid (1947), njegova majka Haša (1926), žena Amira (1953) i djeca Elvir (1972) i Almir (1974).
Nezvanično, ubili su ih pripadnici Specijalne jedinice MUP-a RS, pod nadzorom lokalne policije i tadašnje Državne sigurnosti. Svi su bili pod direktnom komandom tadašnjeg ministra MUP-a RS Miće Stanišića (danas haški optuženik).
Glavna fotografija: N1