Novi, 38. broj časopisa za lokalnu samoupravu i njegovanje baštine Komun@ odštampan je i već se nalazi na prodajnim mjestima širom Crne Gore, ovoga puta na povećanom broju strana, čak 44, šesnaest više od uobičajenog sadržaja koji je u cjelosti posvećen vodama u Crnoj Gori, a donosi veliki broj interesantnih tekstova.

Časopis započinje uvodnikom “Projekat koji je promijenio Crnu Goru”, iz pera Gorana Jevrića, prvog čovjeka Regionalnog vodovoda Crnogorsko primorje, koji ističe da je “ovo preduzeće tokom protekle godine obilježilo deset godina od funkcionisanja sistema i 45 godina od institucionalizovanja  vizionarske ideje o potrebi izgradnje jedinstvenog sistema za regionalno vodosnadbijevanje Crnogorskog primorja, naglašavajući da ova i sve buduće generacije moraju sve učiniti da zaštite vodu kao pririodni resurs  izvanredne vrijednosti od značaja za održivi razvoj Crne Gore.

Pošto je novi broj Komune posvećen vodama, donosi, između ostalog, i nekoliko stranica posvećenih istoriji, razvojnim projektima, upravljanju vodama i viziji razvoja Regionalnog vodovoda Crnogorsko primorje, zatim klimatskim promjenama i upravljanju vodama Crne Gore iz pera prof. dr Mihaila Burića, kao i hidrotehnici kao grani građevine i odnosu sa vodama u tekstu prof.dr Gorana Sekulića „Blago koje je rađalo civilizaciju“.

Prof. dr Velibor Spalević piše da je voda preduslov ljudskog postojanja i održivost naše plave planete, u tekstu pod naslovom „Dobar sluga i loš gospodar“, a dr Zulfo Ahmetović, univerzitetski profesor iz Sarajeva, o značaju vode „koji je toliko veliki da se to često previđa“.

O vodi kao izvoru života u tekstu pod naslovom „Ko kosi, a ko vodu i snijeg nosi“, mr Željko Rutović podsjeća da „da su vode i Crna Gora bogatstvo prirode i jedinstvo života koje su sa sobom u arhiv sjećanja zabilježile mnoga iskustva koja govore o vitalnosti i održivosti ljudskog postojanja.

U novom broju Komune i priča Miraša Martinovića o vodi u legendama, u  tekstu pod naslovom „Žubor vode kroz predanje“, u kojem autor ističe da su „narodi kroz svoje trajanje i predanje imena mnogih voda vezali za određene ličnosti, njihove sudbine i događaje iz stvarnog života”.

O vođenicama, kao najsnažnijem i najsvjetlijem simbolu čovjekovog opstanka i drevne mistike, piše Ramiz Hadžibegović u tekstu pod naslovom „Spomenik vremena i običaja“, a mr Sait Šabotić „da su u dugoj borbi čovjeka sa prirodom vodenice gradile svoju istoriju“.

Slavica Kosić piše da je u selu Kameno kod Herceg Novog još u upotrebi dio vodovoda izgrađen prije više od jednog vijeka, a Đoko Raičević o vodama Gornjeg Polimlja u tekstu pod naslovom „Bogatstvo rijeka i jezera“.

O istorijatu cetinjskog vodovoda koji je izgrađen daleke 1891. godine, kao zadužbine velike knjeginje Milice, kćerke knjaza Nikole, piše Božidar Proročić u tekstu pod naslovom „Dar knjeginje za pune slavine“, a Dragan Mitov Đurović o vodama Bjelopavlića i grada Danilova u tekstu pod naslovom „Ladne vode sa bistige“, u kojem piše da su na dovođenju vode, po projektu inženjera Marka Đukanovića, radili složno svi Bjelopavlići koji su cijevi kupljene u Austrougarskoj iz kotorske luke, na ramenima donijeli.

Abdulah Bato Abdić izražava zabrinutost za rijeku Ribnica za koju napominje da je „istinski primjer šta čovjek može ili je već napravio na unižavanju prirode iz razloga teško shvatljive pohlepe i želje za materijalnim bogastvom“.

O vodama Banjana piše Radmila Perović u tekstu „Bistjerne na putu ka baštini”, a Božidar Jaredić o nikšićkom Gornjem Polju i njegovim vodama, Vidrovanu, Viru i Vidovom potoku u tekstu pod naslovom „Noćni karavani za ilirsku kraljicu“.

U najnovijem broju Komune i priča Mustafe Canke o Ulcinju u kojem je kult vode duboko usađen u svijest njegovih građana, zatim Dubravke Jovanović o čuvenoj kotorskoj česmi Karampana, kao obilježju drevnog grada.

Dr Stevan Nikolić o rijeci Pivi, vodnom blagu tog i durmitorskog kraja, piše kao daru prirode koji je nedovoljno iskorišćen, a mr Halil Markišić o legendama o plavsko-gusinjskim vodama u tekstu sa naslovom „Između blata i jezera isplakanog suzama”.

O mineralnim vodama na području bjelopoljske opštine piše Radomir Perišić, a magičnoj moći kolašinskih rijeka dr Mirko Jakovljević u tekst pod naslovom „Čudesni izvor Morače“, dok Dražen Drašković o Kolašinu kao gradu na Tari, gradu pod vodama i gradu voda, piše da je „nakon što je preživio potapanje i stanje akumuilacije jezera sedamdesetih godina prošlog vijeka, sa potencijalima rijeka, vodotoka i izvorišta zaslužio da mu vode dosta toga donesu…“

Željko Milović piše o rijeci Rikavac koju su kleli, a koja sada predstavlja turističku atrakciju, u tekstu sa naslovom „Izmijenila istoriju Bara“.

O Limu, nekada najčistijoj rijeci u regionu, čiji su tok sada pretvorili u odvoz najraznovrsnijeg i najprljavijeg ljudskog otpada, piše Murat Ćorović iz Bijelog Polja, a prof. dr Draško Došljak u tekstu „Čuti, da slušam Lim“ piše o toj rijeci kao vječitoj inspiraciji književnika.

Slobodan Vuković u tekstu “Tekle vode beranske“ ističe da je Berane nekada, umnim radom svojih ktirora, nalik razvijenim evropskim varošima preplavljeno izvorskim vodama i da je neko mudar i maštovit doveo vaktile vodu u grad iz vrela ispod drevnog manastira Đurđevi stupovi do čuvene Gimnazije i Vakufske kuće, a da je, na žalost, neko neznaven, urnisao i prekinuo tu vodenu „žicu i zatrpao je, pa su od beranskih voda ostala uglavnom sjećanja.

O socio-ekonomskim aspektima vodnih resursa u Opštini Petnjica piše dr Salija Adrović u tekstu „Uslov za razvoj poljoprivrede i turizma“, a mr Eldin Brđanin o hidrografskom području Rožaja i ljepotama Ibra i mineralnim vodama.

O neodoljivom zovu Tare „koja ljude čini boljim i traži poštovanje”, a koja je idealna i za splavarenje, piše Ranko Ćetković iz Mojkovca, dok o toj rijeci kao svjetskom dragulju prirode takođe piše iz drugog ugla dr Stevan Nikolić koji ističe „da se Tara mora sačuvati od svake vrste degradacije i propadanja vitalnih ekoloških vrijednosti“.

U najnovijoj Komuni i zapis dr Čedomira Bogićevića o spomen -česmi Jagode Bogićević kod Bijelog Polja kao izvoru života i slobode.

I ovaj najnoviji broj potpisuju direktor časopisa Amer Ramusović, glavni urednik Minja Bojanić i grafički urednik Voislav Bulatović, a čitaoci ga mogu pronaći na svim kioscima štampe i ostalim prodajnim mjestima širom Crne Gore.