Obično su to bili susreti delegacija iseljenika sa državnim organima i drugim organizacijama od značaja za njih, raznim povodima. Ovo je zahtijevalo, ne samo da se usaglasi vrijeme, već i dnevni red i teme o kojima će se raspravljati, da se sa iseljeničkim organizacijama o svemu dogovori, npr. o realnosti njihovih zahtjeva u odnosu na državne organe. Jedanput godišnje Centar je organizovao Skupštinu SCAE (Saveza crnogorskih asocijacija Evrope) i SCANJ (Saveza crnogorskih asocijacija Njemačke) koje su se tradicionalno održavale u Crnoj Gori.

Trebalo je voditi računa o velikom broju detalja jer organizacija nije bila jednostavna. Obično je bilo mnogo struja i trebalo je diplomatski djelovati, da se ne povrijedi niko, a da se nađe neophodno zajedništvo i djeluje po principu konsenzusa a ne preglasavanja. Iseljenici su bili puni emocija, iskreno ubijeđeni u svoje stavove, te su duskusije najčešće bile veoma burne. Članovi Centra su nastojali da zadrže princip neutralnosti i zato nijesu ulazili u konferencijsku salu, koja je obično bila pored kancelarija Centra, da iseljenici ne bi imali osjećaj da su naklonjeni jednoj ili drugoj strani.

Olupina broda Brindizi

Prethodno bi bilo sve organizovano, počev od slanja poziva pa do pripreme materijala, organizacije pozdrava od strane državnih zvaničnika i direktora Centra. Nakon susreta bi obično bilo organizovano druženje uz muziku i bogatu trpezu da bi se koliko je moguće ublažili ili neutralisali mogući sukobi. Naravno u organizaciju su bila uključena i rukovodstva udruženja. Glavni problem je bio što je crnogorska dijaspora razuđena po svijetu, sa relativno malim brojem po pojedinim destinacijamate je i organizacija bila složena. Većina udruženja je bila sa malim brojem članova, volonterski organizovana i od destinacije do destinacije sa veoma različitim interesovanjima. Jednima je bio važan folklor, drugima privredna saradnja, trećima obrazovanje ili sport, velikom broju sticanje pozicija i afirmacija u matici i tako redom.

U takvim okolnostima organizovanje i definisanje rada krovnih udruženja je bilo veoma teško, i po njihovom mišljenju uvijek je išlo na štetu jednih ili drugih. Dešavalo se da neki agresivni i glasni, iako iza njih stoji svega nekoliko članova, odnesu prevagu. Uz sve to, svi su oni imali stara poznanstva sa istaknutim pojedincima u Crnoj Gori koji su ih sa simpatijama podržavali. Zato je bio složen problem njihovog organizovanja i stvaranja sistema koji bi bio skladno uklopljen u sistem Crne Gore. Da bi se riješio ovaj problem, tražila se puna posvećenost, razumijevanje, iskustvo, energičnost i upornost.

Polaganje vijenca u Medovskoj luci

Posebno se bila značajna uloga Centra u organizaciji ekspedicije koja je istraživala olupinu broda Brindizi, 2007. godine. Centar je podržao i finansijski pomogao ekspediciju i tako obelježio devet decenija od ovog tragičnog događaja. Istraživanjem je rukovodio mladi i već na mnogim poljima afirmisani, Ilir Čapuni iz Ulcinja sa svojom ekipom. Crnogorska istorija je prepuna tragičnih događaja ali jedan od najtragičnijih se desio na Badnji dan 1916.

Glavna fotografija: Milan Vukčević i Ilir Čapuni tokom polaganja vijenca crnogorskim stradalnicima