Veseljko Koprivica, novinar i pisac iz Podgorice, objavio je knjigu “Stanislav Ćano Koprivica – Dobrotvor i vizionar savremene Crne Gore”.

Izdavač je Fondacija Sv. Petra Cetinjskog iz Podgorice.

Knjiga sadrži brojne priloge o Ćanu koje su specijalno pisali njihovi autori za ovu knjigu. Među njima su Marko Orlandić, nekadašnji poznati crnogorski i jugoslovenski političar, Branko Lukovac, bivši crnogorski diplomata, Lordan Zafranović, hrvatski filmski režiser, Ratko Božović, književnik i univerzitetski profesor iz Beograda, Dimitrije Popović, crnogorski slikar koji živi u Zagrebu, zatim ljudi koji su radili sa Ćanom – Igor Popović, Šćepan Lučić, Ratko Knežević…

U knjizi je objavljeno i više tekstova o Ćanu Koprivici koje su ranije pisali ili su o njemu govorili književnik Sreten Perović, pisac Velibor Zolak, političar Nebojša Medojević, vajar Ratko Vulanović, novinari Rajko Zorić, Vlatko Simunović i Denis Kuljiš, Veselin Grbović, bivši predsjednik Opštine Nikšić…

U knjizi su, takođe, objavljeni i Ćanovi intervjui Televiziji Crne Gore, Monitoru, Dugi i Onogošt standardu, kao i nekoliko Ćanovih autorskih tekstova.

Stanislav Ćano Koprivica je rođen 1929. godine u Koprivicama kod Nikšića. Posljednje godine života proveo je u Beču i Moskvi, navraćajući u svoju Crnu Goru kad god bi mu se ukazala prilika. Umro je u Moskvi 2002. godine. Sahranjen je u Beogradu.

Bio je veliki borac za suverenu Crnu Goru i njenu ekonomsku, kulturnu i svaku drugu emancipaciju.

Koprivica je, bez sumnje, najveći filantrop u novijoj istoriji Crne Gore. Taj veliki dobročinitelj pomagao je škole, fakultete, bolnice, sportska društva, slikare, muzičare, književnike, bolesne, talentovane učenike i studente…

U sferi biznisa pokrenuo je procese kakve su stvaraoci u oblasti kulture, njegovi saborci, učinili modernim otklonom od epskog diskursa. Njegovi projekti u oblasti biznisa išli su ispred vremena i izvan konteksta epohe.

Osnivač je Montexa u Nikšiću, Montex banke u Podgorici, Cinexa u Beču, kao i više drugih firmi, pogona male privrede i velikog broja predstavništava u bivšoj SFR Jugoslaviji i svijetu – od Beča, Budimpešte, Praga, Bukurešta, Varšave i Londona do Moskve i Njujorka, sa brzo stečenim ugledom i zapaženim rezultatima.

I danas, kada se u okviru bržeg razvoja Crne Gore planiraju proizvodnja zdrave hrane, sakupljanje šumskih plodova, izvoz vode za piće, izgradnja mini elektrana, luksuznih hotela, mostova, kockarnica, uspinjača, slobodnih zona, razvoj seoskog, planinskog i vjerskog turizma… mnogi podsjećaju da je svojevremeno takve planove imao i Ćano Koprivica.

Ćano je finansirao snimanje filma “Ljepota poroka”, Živka Nikolića, koji je bio najgledaniji strani film u više zemalja. Finansirao je i dva filma Lordana Zafranovića, koji je o Ćanu napisao prilog za ovu knijgu.

Pomogao je i još jednom velikom umjetniku – književniku Mirku Kovaču. Kada je Mirko ratnih devedesetih morao da se skloni iz Beograda, Ćano mu je pomogao da kupi stan u Rovinju.

Pomagao je izdavanje knjiga, antiratne akcije, međunarodne aktivnosti antiratnog crnogorskog pokreta otpora… Pomagao je izlaženje nikšićkog lista “Onogošt”, pomagao je crnogorske muzeje, otkupljivao slike od mladih crnogorskih umjetnika – jedno vrijeme Montex je imao hiljadu takvih slika, finansirao nedjeljnik Monitor i Radio Antena M, pomagao Maticu Crne Gore, stvaranje Crnogorskog PEN Centra, renoviranje Zetskog doma na Cetinju, renoviranje zgrade “Zahumlja” u Nikšiću…

Ćano je pomogao stotinama ljudi da riješe svoje sitne ili vrlo ozbiljne probleme. Nikada se nije hvalio tim dobročinstvima.

Osnivač je i prvi predsjednik Građanskog pokreta Crne Gore. Inicijator je prenosa iz Italije u Crnu Goru posmrtnih ostataka kraljice Milene i kralja Nikole i njihovih kćeri.

Kada je, Miloševićevim pučem 1989. godine, došlo do svojevrsne spoljašnje i unutrašnje okupacije Crne Gore, Ćano je odigrao neprocjenjivu ulogu u organizovanju crnogorskog otpora, utirući put nezavisnoj Crnoj Gori. Pored ostalog, finansijski je pomagao suverenističke stranke Liberalni savez i Socijaldemokratsku partiju.

Uvijek je bio na strani slobode i pravde. Učesnik, a ne posmatrač.

Ćano je govorio: “Ja nijesam radio za pare i istoriju, već za Crnu Goru”.

O tome svjedoče i autori priloga objavljenih u ovoj knjizi.