Od 1981. godine, Američke vazduhoplovne snage dodjeljuju nagradu Lens P. Šijan pojedinicima koji pokažu najveće kvalitete liderstva, kako u vazduhoplovnim snagama tako i u ličnom životu. To je jedna od najvažnijih nagrada koju dodjeljuju Američke vazduhoplovne snage. Ime te nagrade označava hrabrost američkog pilota Lensa Šijana, srpskog porijekla, čiji se avion srušio 9. novembra 1967. godine tokom rata u Vijetnamu. 

1976. godine, porodici Lensa Šijana posmrtno je uručena Medalja za hrabrost njihovog sina. Tadašnji predsjednik Džerald Ford lično je uručio nagradu kojom je obilježeno njegovo izuzetno herojstvo koje ga je koštalo života. Godišnja nagrada koja nosi Lensovo ime dodjeljuje se od 1981. godine.

“Ovom nagradom su obuhvaćene sve dužnosti širom Vazduhoplovnih snaga. Priča o Lensu Šijanu je dostigla značaj mita”, ističe Stiven Vilson.

Kako prenosi Glas Amerike, Lensova sestra Džanin Šijan Rozina posvetila je cio život uspomeni na brata. Njihovi roditelji su srpskog porijekla.

“Tokom noćnog zadatka iznad Laosa, avion mu je eksplodirao. Preživeo je spuštanje padobranom na tlo džungle u Laosu”, priča Džanin.

Slomio je lijevu potkoljenicu i veoma se ugruvao, ukazuje Džanin. Iz helikoptera, spasilačka ekipa je pokušala da ga pronađe, ali guste krošnje drveća u džungli omele su spasioce da vide Lensov položaj.

“Uspjeli su da uspostave radio vezu, i dogovore se gdje da ga pokupe. “

Međutim, Šijan im je rekao da obustave akciju jer je okružen vijetnamskim vojnicima. Kada su sljedećeg dana pokušali da ga spasu, nisu dobijali nikakav signal, jer se Lensova baterija, očigledno ispraznila, i nisu mogli da ustanove njegov položaj.

Više od mjesec dana kasnije, 25. decembra 1967. godine, vijetnamski vojnici su pronašli nesvjesnog Šijana na drumu. Prvo su ga stavili u pritvor, a kasnije su ga prebacili u logor za ratne zarobljenike.

“Stavili su ga u ćeliju takozvanog Bambusovog zatvora, koji se sastojao samo od 6 ćelija, sa nekolicinom stražara i ispitavača”.

Drugi američki pilot, Gaj Graters, već je bio tamo, čekajući na prebacivanje u zloglasni zatvor Hanoj Hilton.

“Bježao je 47 ili 48 dana, prije nego što je uhvaćen i doveden u zatvor, i poživeo je možda još mjesec dana, posle toga”.

Lensova sestra navodi da su joj brata neprestano mučili, jer su stražari mislili da će sve reći, da bi izbjegao dalje bolove.

“Ratni zarobljenici su bili veoma vrijedni vijetnamskoj vladi i vojsci, jer su mogli da ih razmijene, što je predstavljalo dodatnu vrijednost. I ljudi nisu svjesni da su zarobljenici bili mučeni ali ne i ubijani.”

Lens Šijan, ili kako ga ovde izgovaraju – Sajdžan, preminuo je januara 1968. godine, a njegovi posmrtni ostaci su vraćeni porodici 1974.

Njegova sestra je kazala da je Lens je bio veoma ponosan na svoje srpsko porijeklo.

Sahranjen je u rodnom Milvokiju.