Nikolić (72) je preminuo jutros u bolnici u Beogradu poslije duge i teške bolesti. Datum komemoracije i sahrane Dragana Nikolić biće naknadno objavljen

Legendarni srpski glumac Dragan Nikolić (72) preminuo je jutros u bolnici u Beogradu poslije duge i teške bolesti.

Nikolić je operisan u februaru 2015. godine na Klinici za digestivne bolesti Kliničkog centra. U maju mu se stanje pogoršalo i primljen je u Klinički centar u teškom stanju, ali su ljekari uspjeli da mu spasu život.

Dragan Nikolić je rođen 20. avgusta 1943. godine u Beogradu. Nakon završene osnovne škole upisao je Četrnaestu beogradsku gimnaziju koju nije završio jer je bio premješten u Ekonomsku školu.

Poslije dvije godine provedene u srednjoj školi polagao je i položio prijemni ispit na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju i tada je, kao sedamnaestogodišnjak, bio najmlađi student, prenosi RTS.

Diplomirao je na Fakultetu dramskih umjetnosti u Beogradu.

U svojoj prvoj velikoj ulozi zablistao je kao Džimi Barka, sezonski radnik labilnog morala koji pogine, a da nije našao svoje mjesto u društvu i u životu. U mnogim anketama filmskih kritičara proglašavan je za jedan od tri najbolja filma stvorena na južnoslovenskim prostorima.

Glumačko sazrijevanje, sa nizom uspjelih kreacija likova iz svoje generacije, donosi mu 1985. godine Oktobarsku nagradu Grada Beograda za “kreativnu sposobnost da uzbudljivo predoči lik velikog psihološkog raspona” (uloga nasilnika Gare u filmu “Život je lep”, B. Draškovića).

Glavne i veće sporedne uloge ostvario je u više od 80 filmova: “Horoskop” (B. Drašković), “Bube u glavi” (M. Radivojević), “Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji” (B. Čengić), “Mlad i zdrav ko ruža” (J. Jovanović), “Beg” (M. Radivojević – nagrađen na Festivalu u Nišu nagradom “Car Konstantin” 1972), “Kičma” (V. Gilić), “Nacionalna klasa” (Goran Marković – “Car Konstantin” 1979), “Ko to tamo peva” (S. Šijan), “Banović Strahinja” (V. Mimica – za ulogu turskog pljačkaša Alije nagrađen Zlatnom Arenom u Puli 1981), “Sezona mira u Parizu” (P. Golubović), “Nešto između” (S. Karanović), “Balkan ekspres” (B. Baletić), “Obećana zemlja” (V. Bulajić), “Urnebesna tragedija” (G. Marković), “Bure baruta” (G. Paskaljević), “Andergraund” (E. Kusturica), “Zona Zamfirova” (Z. Šotra), “Turneja” (G. Marković)…

Igrao je i u kratkim igranim filmovima i na televiziji. Veliku popularnost donio mu je lik Prleta iz filmova i televizijske serije “Otpisani” (1974) i “Povratak otpisanih” (1976), u režiji Aleksandra Đorđevića, koja je snimljena za RTS.

Kao stalni član ansambla pozorišta Atelje 212, u kojem je od 1969. godine, ostvario je mnogo uloga i vrlo uspješnu pozorišnu karijeru. Uspješno je igrao i u predstavama Zvezdara teatra.

Tokom dvije sezone, 1982. i 1983. godine, igrao je u pariskom Theatre de la Vill glavne uloge u predstavama “Na dnu” Maksima Gorkog, u režiji rumunskog reditelja L. Pintiliea, i u predstavi “Majstor i Margarita” M. A. Bulgakova, u režiji M. Šerbana.

Kako kažu kolege Dragana Nikolića, bio je urbana legenda Beograda, čovjek koji je na mnogo načina bio simbol srpske prijestonice.

Dobitnik je svih značajnih filmskih nagrada, uključujući Nagradu za životno djelo “Pavle Vujisić” 2000. godine.

Dragan i njegova supruga Milena Dravić su se upoznali 1972. kada su zajedno vodili šou program “Obraz uz obraz” na RTS-u, i na jednoj pauzi između snimanja, 31. decembra, otišli su u opštinu da se vjenčaju. Milena je do posljednjeg dana bila uz supruga i brinula o njemu.

Datum komemoracije i sahrane Dragana Nikolića biće naknadno objavljen.