Beneš, simbol bivše države i njenog raspada. Bokser, najjači, vitez koji piše pjesme i svira na flauti. Ubijen u pojam, izdan, prevaren. Kad je počeo rat, dešavalo se da mu dođe ološ, stavi pištolj na glavu i pita ga “ko je sad jači, a?” Kakva slika. Puzavci, ljigavci, ljudska žabokrečina dočekala je svojih pet minuta, pa je krenula da liječi komplekse na višem genu, na boljem od sebe. Krmad, gomila krmadi, na lava. “Rješavao sam to benešovski”, otkriva Marijan. U prevodu, ko god je to uradio, dobio je štos u glavu, nemilosrdno i brzo. I potres mozga, slomljeno nešto, i sve što ide s tim. Pesnica šampiona uvek je brža od prsta ološa na obaraču

Foto: Printscreen

Na jučerašnji dan 1951. godine rođen je legendarni jugoslovenski bokser Marijan Beneš. Marijan Beneš, bokser. Šampion Jugoslavije, šampion Evrope. Najopasniji čovjek u državi. Pesnice od čelika, volja od čelika, oči od čelika.

Bokser, najjači, vitez koji piše pjesme i svira na flauti. Ubijen u pojam, izdan, prevaren. Godina je 1973. U studio Jugoslovenske Radio Televizije (JRT) ulazi omanji, brz, pomalo nervozan, atletski građen tip sa zulufima, karakterističnim za Balkan tog perioda. Poslije par riječi razmijenjenih s organizatorima i najave čuvene Milene Dravić, izlazi na pozornicu na kojoj ga čekaju Dragan Nikolić, Marko Marković i Dragan Nikitović.

Crnim, prodornim pogledom mjeri prelijepu Milenu, dok joj recituje pjesmu. Pjesmu koju je sam napisao, jednu od mnogih u koje je utkao svoju prelijepu balkansku dušu. Donose mu flautu, daje mu je u ruke Dragan Nikolić. Uzima je i svira rutinski neku laganu melodiju, u izvedbi koje se ne bi postidio ni majstor na ovom instrumentu, piše “Kurir”. Publika je uzbuđena, kao i cijela jugoslovenska nacija, koja gleda oduševljeno. Ponosni su na svog šampiona. Ponosni su na svoju državu, u kojoj bokserski šampioni šarmiraju, pišu divne pjesme i sviraju flautu.

Nekih 43 godine kasnije, vremena su se promijenila. Sad imamo 6 ili 7 država, možda i cijelih 8, ko kako broji, bokseri nam nisu više u svjetskom vrhu, daleko smo od toga, a pjesme pišu samo “luzeri”. Naravno, u “pjesme” ne ubrajamo ovo đubre koje nam kvari decu već četvrt vijeka. Nakon 43 godine, “opasni momci” ne pišu pjesme, nego ubijaju, siluju, ucjenjuju, iznuđuju… Neki uđu i u poneki rijaliti.

Foto: Printscreen

A svi ti “opasni momci” usra*li bi se u gaće, bukvalno, kada bi stali na crtu Marijanu Benešu, na “ferku”. Svi Zemunci, Šijani, Arkani, Kristijani, Giške… Tri klase je to ispod Marijana, kad je riječ o umeću borbe. Deset klasa ispod kad je riječ o čojstvu.

Pitali su ga, u Tuzli, da li je Bosanac ili i dalje Jugosloven. Rekao je “ono što sam uvijek bio – mali Titov pionir”.

“Pošten čovek se kune jednom za jednu stvar. Bio sam i ostao pošten. Zakleo sam se Titu da ću čuvati bratstvo i jedinstvo, a što sam mislio u to vrijeme mislim i danas”, govorio je Beneš.

Beneš, simbol bivše države i njenog raspada. Bokser, najjači, vitez koji piše pjesme i svira na flauti. Ubijen u pojam, izdan, prevaren. Kad je počeo rat, dešavalo se da mu dođe ološ, stavi pištolj na glavu i pita ga “ko je sad jači, a?”

Kakva slika. Puzavci, ljigavci, ljudska žabokrečina dočekala je svojih pet minuta, pa je krenula da liječi komplekse na višem genu, na boljem od sebe. Krmad, gomila krmadi, na lava.

“Rješavao sam to benešovski”, otkriva Marijan. U prevodu, ko god je to uradio, dobio je štos u glavu, nemilosrdno i brzo. I potres mozga, slomljeno nešto, i sve što ide s tim. Pesnica šampiona uvek je brža od prsta ološa na obaraču.

Foto: Printscreen

Rođen je u Beogradu, majka Marija Vukić bila je Ličanka, a otac Josip vojvođanski Hrvat. Oboje su bili prosvjetni radnici, otac je bio nastavnik muzičkog, pa je strast prenio na trećeg od trojice sinova, Marijana. On je bio odličan matematičar, a zbog roditelja je završio nižu muzičku školu na flauti i klavir. Srednju je napustio nakon prve godine zbog boksa. Imao je sestru Ljiljanu, a dvojica starije braće, Ante i Josip, trenirali su boks. Počeli su ga zadirkivati vršnjaci da je djevojčica, pa je s braćom krenuo na treninge. Porodica je tada već živjela u Tuzli. Kada je kao 10-godišnjak na treningu nokautirao 18-godišnjeg mladića, skrenuo je pažnju na sebe.

Marijan Beneš u amaterskoj karijeri imao je 299 borbi od čega je dobio čak 272. U profesionalnoj karijeri od 56 mečeva dobio je 50. Uz Matu Parlova najbolji je bokser bivše države svih vremena. Osvojio je sve moguće titule u BiH i bivšoj Jugoslaviji, kao i naslov evropskog prvaka koji je uspješno branio četiri puta.

Nakon osvajanja zlatne medalje na Evropskom prvenstvu u boksu 1973. u Beogradu, prešao je u profesionalce i 1979. osvojio titulu evropskog prvaka u verziji Evropske bokserske unije u lakoj velter kategoriji.

Marijan Beneš se povukao 1983. godine iz boksa zbog teške povrede oka. Preminuo je 4. septembra 2018. u 67. godini života.