Podgoričanin Jovan Kovačević od malih nogu počeo je sa takmičenjima u šahu, ali je tu  sportsku igru vremenom zamijenio matematikom, osvajajući državna takmičenja i olimpijade znanja. Danas na Univerzitetu u Čikagu, nakon matematičke gimnazije u Podgorici i koledža u Italiji, studira statistiku i ekonomiju. U emisiji “Mladovanje” na TVCG govorio je o svom izboru, životu van granica Crne Gore, planovima…

Šah je, kaže, počeo da igra s osam godina. Bio je u tome dosta dobar, ali ne i previše zainteresovan… A onda se rodila ljubav prema matematici.

“Vremenom sam ispao iz takta, a matematika je došla kao odlična alternativa. Moj stariji brat se takmičio iz matematike i bio mi primjer da nastavim tim putem”, prisjeća se Jovan.

Kaže i da nije zažalio što je napustio šah, jer nije ni napravio rezultate da bi imao za čime da žali: “Ostalo je to neko interesovanje za šah, igrao sam tokom godina, volio bih i sad da ga igram, naročito jer je postao popularan tokom kovida”.

DO STIPENDIJE VEĆ TOKOM GIMNAZIJSKIH DANA

Njegova nastavnica iz OŠ “Štampar Makarije”, Stanislavka Aprcović, najzaslužnija je, kaže, za njegov uspjeh iz matematike. A onda je upisao matematičku gimnaziju u Podgorici.

“Upisao sam je zbog tih takmičenja, ali što se tiče studija…tu sam želio da se sklonim malo od matematike i probam neko polje gdje je matematika više primijenjena, kao statistika i ekonomija. Nijesam želio da se bavim matematikom cijeli život, mada je volim. Slična je priča kao sa šahom. Više je bila to ljubav prema brojevima i formulama…”, kaže Jovan.

Tokom gimnazijskih dana dobio je stipendiju, zahvaljujući kojoj je posljednja dva razreda srednje škole završio u Italiji, na UWC koledžu u Duinu.

“Prvi put kad sam otišao u Italiju nijesam mogao da dočekam da se vratim u Crnu Goru. Kao da sam brojao dane da se vratim, a svaki sljedeći put bilo je lakše…”

Nakon Italije, Jovan je otišao na školovanje u Ameriku, tačnije na University of Chicago, gdje studira statistiku i ekonomiju. Želio je, kaže, da studira u Evropi, ali evropski fakulteti ne daju pune stipendije.

U AMERICI MU KUĆA FALI VIŠE

“Ili daju, ali vrlo rijetko. Amerika je u tom pogledu baš razvijena da plaćaju sve. Od puta, hrane, smještaja i svega. U Italiji su me bukvalno nagovorili da apliciram za Ameriku…”, kaže naš sagovornik.

Ali, nije se, kaže, pretjerano prilagodio američkoj kulturi.

“Meni su i sad od društva najbliži Evropljani…oni koji su tamo odrasli, a došli da studiraju u Americi. Naravno, ne klonim se Amerikanaca, ali najbliži su mi ostali Evropljani jer se vidi jasna razlika u ponašanju. Najčešće su to prijatelji iz Engleske, Švajcarske, Italije…”

Dok je u Americi nedostaje mu Crna Gora mnogo više nego dok je bio u Italiji.

“E sad ne znam je li zbog distance, ali dosta sam primijetio da je najviše jezička razlika, što se ne služim jezikom kao u Italiji, pošto sam tamo imao društva s naših prostora. Više mi kuća nedostaje nego prije…pored ostalih faktora, rekao bih da je i to. Primijetio sam dok sam u Americi da se često čujem s porodicom, čak i kad nemam da im kažem nešto konkretno”, kaže naš sagovornik.

Izvor: Portal RTCG

Foto: Printscreen/RTCG