Granatiranje Dubrovnika 6. decembra 1991. godine, najcrnjeg petka u istoriji grada, umnogome je pripomoglo da Hrvatska bude međunarodno priznata.

To je za “Vijesti” ocijenio priznati dubrovački novinar u penziji, Luko Brailo, kazavši da je tog dana bivša JNA ispalila, “politički gledajući, najskuplje granate”.

“Tad je evropska zajednica skočila na noge, a već 15. januara 1992. godine Hrvatska je međunarodno priznata zemlja. Tako da mi u Dubrovniku mislimo da je taj rat i sve što se događalo sa Dubrovnikom, kao najpoznatijim gradom ondašnje Jugoslavije, umnogome pripomoglo da Hrvatska bude međunarodno priznata”, tim riječima Brailo opisuje kako u Hrvatskoj, 33 godine kasnije, gledaju na napad na Dubrovnik, koji su 1. oktobra 1991.godine počeli pripadnici JNA i crnogorski rezervisti sa teritorije Crne Gore i Bosne i Hercegovine, a koji je rezultirao velikim brojem žrtava i materijalnim razaranjima.

“Dubrovnik i dubrovačko područje su mali, ali je činjenica da je tokom rata i svega onoga što se događalo ovdje, ondašnja evropska zajednica na Vukovaru shvatila da se vodi rat krvavih razmjera, a na dubrovačkom slučaju je spoznala karakter te agresije”, kazao je Brailo.

Dubrovčani su prije nekoliko dana obilježili 6. decembar – Dan dubrovačkih branitelja, dan koji se smatra najcrnjim petkom u istoriji grada, kada je napadnut u ranim jutarnjim časovima, sa kopna i mora. Tog dana 19 ljudi je izgubilo život, a ozlijeđeno je i ranjeno 60. Više stotina granata ispaljeno je na staro gradsko jezgro, koje je zaštićeno kao svjetska kulturna baština UNESCO-a. Šest zgrada je sasvim uništeno, više njih oštećeno, kao i glavna ulica Stradun. Stari grad je izložen artiljerijskom napadu duže od deset i po sati. Unutar njegovih zidina poginuli su Pavo Urban (23) i Tonći Skočko (18), dok su tri osobe teško ranjene…

Tokom šest mjeseci osvajanja šireg dubrovačkog područja, prema podacima hrvatskog Centra za suočavanje s prošlošću -Documenta, stradalo je 116 civila, poginulo 194 hrvatskih boraca i 165 pripadnika JNA iz Crne Gore, dok su 443 osobe zatočene u logorima “Morinj” i “Bileća” u neljudskim uslovima.

Prognano je 33.000 ljudi, uništen 2.071 stambeni objekat i sistematski su opljačkana privatna i javna dobra.

Grad Dubrovnik je 138 dana bio bez struje i vode, u pomorskoj i vazdušnoj blokadi.

KOMPLETAN TEKST MOŽETE PROČITATI NA PORTALU VIJESTI