Crnogorski iseljenici sa svih strana svijeta davali su podršku obnovi Crnogorske pravoslavne crkve kao jednog od stubova državnog identiteta. Ta je podrška dobijala na intenzitetu kao reagovanje na postupke mitropolita Srpske pravoslavne crkve u Crnoj Gori Amfilohija Radovića, koji je od samog stupanja na tron, vodio najžešću anticrnogorsku i antikomunističku politiku.

Mitropolit Mihailo na Badnji dan, Cetinje 6. januara 2000. godine

Mitropolit je izjavama da ne postoji crnogorska nacija, država i kultura, ispraćajem rezervista i dobrovoljaca iz Crne Gore na dubrovačko ratište, zatvaranjem izložbe Cetinjskog bijenala, zabranom princu Nikoli da uđe u Cetinjski manastir, saradnjom sa četničkim vojvodom Đujićem i sa bezboj drugih postupaka duboko vrijeđao nacionalna osjećanja i izazivao negodovanje i među iseljenicima. Ogorčenje je izrazilo Udruženje Crnogoraca Amerike 1999. godine u pismu predsjedniku Filipu Vujanoviću i ministru obrazovanja Draganu Kujoviću. „Prepuštanje Crnogoraca u dijaspori pogubnom asimilatorskom uticaju Srpske pravoslavne crkve je zločin prema crnogorskom narodu i državi, njenoj istoriji i kuturi, pa i krajnje neodgovoran odnos matice domovine prema svojim iseljenicima”.

Da bi pokazao pogubnost djelovana Srpske pravoslavne crkve, predsjednik ovog udruženja, Blažo Sredanović, sponzorisao je izdanje knjige Veseljka Koprivice „Amfilohijeva sabrana nedjela”.

Odbor za obnovu Crnogorske autokefalne pravoslavne crkve na čelu sa Dušanom Gvozdenovićem, a zatim Dragojem Živkovićem, vodio je akciju za dovođenje u Crnu Goru arhimandrita Antonija Abramovića iz Kanade u Crnu Goru, što je uspješno obavio Stevo Vučinić.

Kada je na Lučindan 1993. godine na Cetinju Crnogorski zbor izabrao arhimandrita Antonija Abramovića za poglavara Crnogorske pravoslavne crkve, Sinod Srpske pravoslavne crkve se oglasio da je „kanonski suspendovan klirik“ proglašen nelegalno za vođu nepostojeće Crnogorske pravoslavne crkve, a poslije rukopoloženja Miraša Dedeića za episkopa Crnogorske pravoslavne crkve od strane Svetog sinoda Bugarske pravoslavne crkve, na Lučindan 1998. godine, ministar vjera u Vladi Crne Gore je izjavio da u Crnoj Gori „postoji samo jedna pravoslavna crkva na čelu sa Amfilohijem”.

Crnogorska pravoslava crkva je vodila tešku i neizvjesnu borbu za obnovu i priznanje autokefalnosti. U crnogorskoj dijaspori ta borba ima punu podršku, a mitropolit Mihailo uživa opšte poštovanje. U Americi je 1999. godine registrovana Montenegrin ortodox church North America, koju je posjetio i blagoslovio mitropolit Mihailo poslije Kongresa crnogorskih iseljenika u Njujorku.

Glavna fotografija: Vladika Antonije Abramović – krštenje Vuka, Janka i Pavla Ćosovića u Torontu, Kanada, 21. april 1996. – kumovi Vojislav i Nevenka Rašović