Visoke temperature i suša uticale su na ovogodišnji rod lubenice Dževata Šarkinovića, koji je razbio naučna uvjerenja, pa ih godinama proizvodi na 900 metara nadmorske visine pored Plavskog jezera.

Na 40 ari svog imanja godišnje obično proizvede oko 60 tona lubenice, a sada manje, pa je cijena veća.

“Ona je 80 centi, što znači zadovoljava. Zadovoljava moje uložene troškove koju treba da ostvarim da bi obrtna sredstva za narednu godinu bila tu”, priča poljoprivrednik iz Plava.

Domaći rod završava na lokalnim pijacama, ali pored domaćih, koje se i izvoze u našim marketima se i dalje nudi dosta lubenice iz uvoza.

‘Prema dostupnim podacima Crna Gora je prije nekoliko godina uvezla milion ipo kilograma lubenice, u vrijednosti od oko 800 hiljada eura. Međutim, postavlja se pitanje zbog čega se u Crnoj Gori ne proizvodi više ovog ukusnog voća.

“Razlog što u Crnoj Gori, ne samo lubenica nego i drugih poljoprivrednih proizvoda nema da zadovolji naše potrebe, ne tražimo mi za izvoz nego za naše potrebe, jeste najvjerovatnije monopol koji imaju ljudi koji su zaduženi za te robe, od koje se vjerovatno mogu ugraditi, a kod nas ljudi sa strijepnjom sade ove lubenice”, uvjeren je Šarkinović.

A on na svom imanju sadi 7 vrsta. Izložiće ih na tradiocinalnoj bostanijadi koja se sjutra održava u Plavu. Žali međutim što nema konkurencije sa sjevera kako bi uporedio kvalitet svojih lubenica.

“Niko nije uspio da proizvede lubenicu da bi se takmičio na takvoj bostanijadi, gdje bi ocjenjivali ko je dobio najveći rod, najveći plod, pa najslađu lubenicu. Međutim to nema, pa ostavljamo tih 7 sorti lubenice za sjutra da se takmiče između sebe pa neka ljudi to degustiraju i neka ocijene koja im je bila najukusnija i najslađa”, priča Šarkinović.

Na ovom svojevrsnom oglednom imanju, Dževat se bavi ispitivanjem različitih vrsta voćki. Tako je jedan od rijetkih koji ima i njemačke jabuke, američke smokve i ukrajinsko groždje koje podnosi i niske temperature.

Izvor: Vijesti